ابنُ طاووس :حَضَرَت صَلاةُ الظُّهرِ فَأَمَرَ الحُسَینُ علیه السلام زُهَیرَ بنَ القَینِ وسَعیدَ بنَ عَبدِاللّهِ الحَنَفیَّ أن یَتَقَدَّما أمامَهُ بِنِصفِ مَن تَخَلَّفَ مَعَهُ ، ثُمَّ صَلّى بِهِم صَلاةَ الخَوفِ ، فَوَصَلَ إلَى الحُسَینِ علیه السلام سَهمٌ فَتَقَدَّمَ سَعیدُ بنُ عَبدِاللّهِ الحَنَفیُّ ووَقَفَ یَقیهِ بِنَفسِهِ ما زالَ ، ولا تَخَطّى حَتّى سَقَطَ إلَى الأَرضِ وهُوَ یَقولُ : اللّهُمَّ العَنهُم لَعنَ عادٍ وثَمودَ ، اللّهُمَّ أبلِغ نَبیَّکَ عَنِّی السَّلامَ وأبلِغهُ ما لَقیتُ مِن ألَمِ الجِراحِ ، فَإِنّی أرَدتُ ثَوابَکَ فی نَصرِ ذُرّیَّةِ نَبیَّکَ ، ثُمَّ قَضى نَحبَهُ رِضوانُ اللّهِ عَلَیهِ ، فَوُجِدَ بِهِ ثَلاثَةَ عَشَرَ سَهمًا سِوى ما بِهِ مِن ضَربِ السُّیوفِ وطَعنِ الرِّماحِ.
ابن طاووس:وقت نماز ظهر که شد حسین علیه السلام به زهیر بن قین و سعید بن عبداللّه حنفى فرمان داد که با نیمى از افراد جلو بایستند . سپس نماز خوف را با بقیه گزارد. پس تیرى به حسین علیه السلام رسید. سعید بن عبداللّه حنفى پیش رفت و با تن خود به نگهبانى از امام حسین علیه السلام پرداخته و گام از گام بر نداشت تا اینکه به زمین افتاد، در حالى که مى گفت: خدایا ، آنان را همچون عاد و ثمود لعنت کن . خدایا ، سلامم را به پیامبرت برسان و آنچه درد زخم کشیده ام به او خبر ده، که من پاداش تو را در یارى فرزندان پیامبرت خواستارم. پس عهدش را به سرآورد و شهید گشت (رضوان اللّه علیه). پس جز آنچه از ضربت شمشیرها و نیزه ها بر او بود ، سیزده تیر در تنش یافت شد.
